Zajęcia

Program nauczania

Opis ogólny metod stosowanych w niepublicznym przedszkolu Szkrabuś:

1. Program nauczania „Ku dziecku”
2. Elementy metody M. Montessori
3. Elementy metody Dobrego Startu

 

            1. W naszym przedszkolu realizowany jest program „Ku dziecku” wydawany przez wydawnictwo Nowa Era. Program ten został nagrodzony w konkursie MEN             na najlepszy program wychowania przedszkolnego.  Podstawą teoretyczną programu „Ku dziecku” jest koncepcja inteligencji wielorakich Howarda Gardnera.

            Koncepcja ta zakłada, że inteligencja nie jest jedną właściwością, która opisuje możliwości człowieka w zakresie aktywności intelektualnej ale istnieje kilka rodzajów inteligencji w zależności od tego, o jaki rodzaj aktywności chodzi. Gardner pokazuje, że inteligencja jest dynamiczna i wielopłaszczyznowa, wykraczająca poza zdolności lingwistyczno - logiczne, które tradycyjnie testujemy i oceniamy w szkołach. Na podstawie analizy badań z różnych dziedzin: neurologii, psychologii, psychometrii i antropologii wyodrębnił on siedem rodzajów inteligencji. Początkowa lista siedmiu rodzajów inteligencji zaczęła się rozrastać, najpierw do ośmiu, a potem dalej przez kontynuatorów H. Gardnera. W projekcie, z uwagi na postawione cele oraz ich zasadność wykorzystania w zajęciach terapeutyczno -rozwojowych pozostałyśmy przy siedmiu inteligencjach.

 

Gardner rozróżnia:

 

• Inteligencję Werbalną (słowną);

• Inteligencję Matematyczno- Logiczną;

• Inteligencję Wizualno – Przestrzenną;
• Inteligencję Fizyczno – Kinestetyczną;
• Inteligencję Muzyczno - Rytmiczną (słuchową);
• Inteligencję Interpersonalną (międzyludzką);
• Inteligencję Intrapersonalną (wewnętrzną).

 

Główne założenia:

 

• Każda osoba posiada wszystkie rodzaje inteligencji, rozwinięte w różnym stopniu;
• Inteligencje tworzą profil niepowtarzalny dla innych jednostek;
• Profile te są dynamiczne i zmieniają się w trakcie rozwoju jednostki;
• Wszystkie inteligencje współpracują ze sobą w różnych konfiguracjach;
• Inteligencje można rozwijać poprzez różnorodne ćwiczenia.

 

Inteligencja Matematyczno – Logiczna

 

            W tego typu inteligencji używa się liczb, matematyki, logicznego myślenia i schematów (myślowych, wzrokowych, liczbowych i kolorystycznych ) pojawiających się w życiu. Jeśli ten typ inteligencji przeważa to osoba taka ma tendencje do myślenia koncepcyjnego i abstrakcyjnego. Dostrzega schematy i zależności. Osoba o tym typie inteligencji lubi eksperymenty, puzzle, interesują ją sprawy związane z kosmosem. Analizuje okoliczności związane z ludzkim zachowaniem, lubi pracę z liczbami, wzorami i operacjami matematycznymi, podejmuje wyzwania związane z rozwiązywaniem problemów. Jest systematyczna, dobrze zorganizowana i zawsze ma logiczne argumenty.

 

Inteligencja Wizualno – Przestrzenna

 

            ”Widzieć znaczy uwierzyć”. Wiedza w tego typu inteligencji pochodzi od kształtów, wyobrażeń ze świata zewnętrznego , jak i naszej wyobraźni. Osoba o tym typie inteligencji myśli używając wyobraźni i obrazów. Jest wrażliwa na otaczające przedmioty, kolory i wzory, lubi rysować, malować, rzeźbić i wytwarzać ciekawe prace używając kolorów i różnego typu materiałów, lubi również układać puzzle, czytać mapy, ma zdecydowane poglądy odnośnie kompozycji kolorystycznych (np. pokoju ), lubi czynności które wymagają patrzenia oczami wyobraźni - wizualizacji.

 

Inteligencja Fizyczno – Kinestetyczna

 

            Uczyć się poprzez wykonywanie. Wiedza zdobywana jest poprzez ruch. Nasze ciało wie jak jeździć na rowerze, zaparkować równolegle samochód, tańczyć walca, złapać rzucony przedmiot, utrzymać równowagę podczas chodzenia, te czynności wykonujemy odruchowo i nie są związane z logicznym myśleniem. Osoba z tym rodzajem inteligencji  lubi  ruch, taniec , wykonuje własnoręcznie prace. Dobrze komunikuje się za pomocą  ” języka ciała” i gestów. Aby dobrze coś zrobić potrzebuje obserwować, jak ktoś inny to robi. Lubi  gry ruchowe i demonstruje jak coś wykonać. Trudno jest jej usiedzieć na jednym miejscu. Zdecydowanie woli być zaangażowana w to co dzieje, niż być biernym obserwatorem.

 

Inteligencja Muzyczno – Rytmiczna

 

            Jeśli ten typ inteligencji przeważa to kocha się muzykę i rytm. Jest  się wrażliwym na dźwięki środowiska ( śpiew ptaków, dźwięki deszczu ). Osoby takie uczą się lepiej przy dźwiękach muzyki w tle. Potrafią odtwarzać melodie i rytm po jednokrotnym ich usłyszeniu.  Lubi ona tworzyć muzykę, słuchać i naśladować ją. Ma zdolności językowe, ”łapie akcent”, z łatwością rozpoznaje muzyczne instrumenty.

 

Inteligencja Międzyludzka (Interpersonalna)

 

            Uczymy się pracując z innymi, wchodząc w relacje z nimi. Gdy ta inteligencja jest czyjąś mocną stroną to lubi on być częścią zespołu i wchodzić w relacje interpersonalne.  Ma dużo przyjaciół, wykazuje empatię i głębokie zrozumienie punktu widzenia innych ludzi. Jest komunikatywna. Często zauważa, że inni przejmują jego pomysły, ma zdolności w rozwiązywaniu konfliktów, mediacjach i znajdowaniu kompromisów wśród ludzi będących w radykalnej opozycji względem siebie.

 

Inteligencja Wewnętrzna (Intrapersonalna)

 

            Jest to inteligencja introspektywna wykorzystująca naszą zdolność do poszukiwania wewnętrznych emocji. Osoba o tym typie inteligencji lubi pracę w samotności, czasem jest wstydliwa, ma własną refleksję i wszystko co robi jest związane z jej wnętrzem. Ma ona kreatywną mądrość i wewnętrzną intuicję. Jest wewnętrznie zmotywowana, nie potrzebuje zewnętrznej motywacji, ma silną wolę, zna swoją wartość , ma zdefiniowane opinie i myśli. Inni ludzie chętnie przychodzą do niej po radę.

 

            2. System wychowania Marii Montessori zwany jest też metodą Montessori. Metoda ta daje dziecku szansę wszechstronnego rozwoju fizycznego i duchowego oraz kulturowego i społecznego, wspiera jego spontaniczną i twórczą aktywność. Celem metody jest rozwijanie indywidualnych cech osobowości, w formowaniu prawidłowego charakteru, zdobywaniu wiedzy, umiejętności szkolnych i współdziałania.

 

 Jest to realizowane poprzez pomoc dziecku w:

• rozwijaniu samodzielności i wiary we własne siły;
• wypracowaniu szacunku do porządku i do pracy;
• wypracowaniu zamiłwania do cisz y i w tej atmosferze do pracy indywidualnej i zbiorowej;
• osiąganiu długotrwałej koncentracji nad wykonywanym zadaniem;
• wypracowaniu podstaw posłuszeństwa opartego na samokontroli, a nie na zewnętrznym przymusie;
• uniezależnieniu od nagrody;
• formowaniu postaw wzajemnej pomocy bez rywalizacji;
• szacunku dla pracy innych;
• rozwijaniu indywidualnych uzdolnień i umiejętności współpracy;
• osiąganiu spontanicznej samodyscypliny wynikającej z dziecięcego posłuszeństwa;
• umiłowanie do rzeczywistości i otoczenia.

 

Głównymi zadaniami metody Marii Montessori są:

 

• uczenie przez działanie – dzieci zdobywają wiedzę i praktyczne umiejętności poprzez własną aktywność, w przemyślanym środowisku pedagogicznym, przy współpracy z nauczycielami;
• samodzielność – dzieci swobodnie wybierają rodzaj, miejsce, czas i formę pracy przy zachowaniu reguł społecznych. Rozwijają indywidualne uzdolnienia i uczą się realnej oceny swoich umiejętności;
• koncentracja – dzieci ćwiczą dokładność i wytrwałość przy wykonywaniu konkretnych działań;
• lekcje ciszy – na nich dzieci uczą się współpracować w cichych zajęciach indywidualnych i grupowych;
• porządek – dzieci zdobywają umiejętność przestrzegania porządku w otoczeniu i swoim działaniu;
• społeczne reguły – dzieci zróżnicowane wiekowo (trzy roczniki) są łączone w grupy, sprzyja to wymianie wzajemnych zdolności i umiejętności. Uczą się one przestrzegać reguł: nie rań, nie niszcz, nie przeszkadzaj;
• obserwacja – jest kluczem dorosłych do poznania świata dziecka. Nauczyciel z szacunkiem i uwagą obserwuje postępy i trudności dziecka, jest jego przewodnikiem;
• indywidualny tok rozwoju każdego dziecka – dziecko jest serdecznie przyjęte, znajduje uwagę i indywidualną opiekę nauczyciela. Pracuje według własnego tempa i możliwości, podejmując zadania, do których jest już gotowe.

 

3. Założenia Metody Dobrego Startu

 

            Głównym założeniem MDS jest wspomaganie rozwoju psychomotorycznego dziecka poprzez odpowiednio zorganizowaną zabawę i aktywne wielozmysłowe uczenie symboli graficznych: łatwych wzorów, wzorów literopodobnych, liter i znaków matematycznych. Realizacja tego założenia odbywa się poprzez rozwijanie funkcji, które biorą udział w uczeniu się czytania i pisania (poznawczych: wzrokowo-przestrzennych, słuchowo-językowych i ruchowych) oraz ich współdziałania (integracji percepcyjno-motorycznej). Inne cele to kształtowanie lateralizacji, świadomości schematu ciała (jego części oraz lewej i prawej strony) i przestrzeni. MDS reprezentuje zatem polisensoryczne, aktywne podejście do pracy z dziećmi.

 

Występują w niej trzy elementy:

 

• element motoryczny to ćwiczenia ruchowe, ruchowo-słuchowe, a także ruchowo-słuchowo-wzrokowe czyli ruchy zharmonizowane z rytmem piosenki, wykonywane podczas reprodukowania znaków graficznych;
• element słuchowy to piosenki, wierszyki, zdania, wyrazy;
• element wzrokowy to znaki graficzne (łatwe wzory, wzory literopodobne, litery    i znaki matematyczne).

Program oparto na podstawie programowej wychowania przedszkolnego zawartej w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz.U. z dnia 15 stycznia 2009 r. Nr 4, poz. 17).